Güneşli bir gündü, ama hava çok güzeldi...
Tren istasyonunda herkes trenin gelmesini bekliyorlardı. Kalabalığın içinde tatile gitmek için toplanmış bir grup gençler de vardı.
Bu istasyonda çayhane, restoran, gazete dükkanları, başka da çok çeşit dükkanlar vardı, anlıcağınız çok yoğun bir istasyondu. Trenin geldiğini duyduran anons gelince istasyondaki herkes telaşla trene bindiler. Bir grup gençler treni büyük bir gürültüyle karşıladılar ve kimse binmeden önce koşarak trene bindiler, önceden rezerve edilmiş koltuklarında oturdular. Boş koltuklar doldu ve tren gideceğini duydurmak için ıslık çaldı. O anda yaşlı adam ve 15 yaşlarında bir genç tren gitmeden önce yetişebildiler. Onlar bindikten sonra tren harekete geçti. Yaşlı amca ve genç oğlu önceden söylediğim bir grup gençlerin yanına yakın bir yerde oturdular. Genç oğlan herşeyi gördüğü için çok mutluydu. Babasına: "Baba bak, tren hareket edince dışardaki gördüğümüz şeyler ise onun tersine gidiyor" diye heyecanla söyledi. Babası oğluna gülümsedi ve kafasını salladı. Tren hızlanınca oğlan yine bağırarak: "Baba ağaçlar yeşil ve hızlıca geri gidiyorlar". "Evet canım" diye babası oğluna yanıt verdi.
Genç oğlan tıpkı küçük çocuklar gibi herşeyi büyük bir heyecanla seyrediyor, trenle yolculuğun tadını çıkarıyordu. O anda meyve satıcısı portakal ve elmalarla yanından geçti. Genç babasına elma yemek istediğini söyledi. Yaşlı amca oğluna elma satın aldı. "Elmaların rengi tadından da güzel görünüyor. Bu rengi çok seviyorum" dedi genç. Grup gençler oğlanın her bir hareketlerini başından beri gözetliyordular. Sonunda dayanamayarak yaşlı amca'ya "Oğlunun bir sorunu mu var? Neden bunun gibi garip davranıyor?" diye sordular.
"Benim oğlum kör doğdu. Ancak birkaç gün önce ameliyat oldu ve görme gücünü kazandı. O ilk defa hayattaki çeşitli şeyleri kendi gözleriyle görebiliyor" diye yanıt verdi yaşlı adam. Gençler ise söyledikleri için kendilerinden çok utandılar ve onlardan özür dilediler.
Not: Konuşmadan önce düşün!