İçimden hep şu zamanın çocuklarını eleştiriyorum. Kendimi çok yaşlı hiss ediyorum ama ne yapiyim.
En önemlisi şükr ediyorum. Bizim böyle çocuklar olmadığımıza, annem-babamın beni ve kardeşlerimi böyle yetişdirdiğine...
Öncelikle abur-cubur konusu. Maşallah abur-cuburdan doymak yok. Eşyaları, oyuncakları toplatmaya çalışıyorum duyduğum tek kelime "Kendin topla, lütfen" :|. Ama ne zaman kola,cips versen, dünyada ondan güçlü ve enerjik çocuk yok.
@lmeye yakınlayana kadar, yani saat 3'e kadar durmadan ödev yapardım (övunmek gibi olmasın). Ama bunlara iki saniye yazdırsam "AH! PARMAĞIM ACIYOR".
Babam işten geldiğinde içten sarılmaktan daha iyi duygu yok olsa gerek. Bunlara bakıyorum, elinde kola veya cips yoksa babalıktan red edicekler aq. Kimin geldiği değil, elinde ne olduğu önemli şimdikilere 
Bilmiyorum belki aranızda bu davranışları gayet normal görenler vardır. Ben sadece içimi dökmek amacıyla yazdım