Özel Numara, gizli bir
telefon görüşmesi alan bir
kadın hakkında üzücü bir
korkutucu hikaye. Stephen
Kral tarafından yazılan
Üzgünüm doğru numara adı
Darksideın masalları
eski bir bölümden
esinleştirilmiştir.
Bir gün Kate Wasserman
adlı bir kadın, oğlu okuldan
eve geldiğinde tam da
akşam yemeği pişirmeye
başlamak üzereydi.
Günün nasıldı canım? diye
sordu.
Korkunçdiye inledi çocuk.
Bölünen bir baş ağrım var.
Futbol oynuyorduk ve diğer
çocuklardan biri kafama
tekme attı.
Bu korkunç, canım, dedi
annesi. Üzerine biraz buz
koymak ister misin?
Hayır, sorun değil,diye
yanıtlandı çocuk.Ben
gerçekten yoruldum. Sanırım
yukarı çıkıp biraz
kestireceğim.
Tamam, yemek bir saat
sonra hazır olur, dedi.
Unutma.
Birkaç dakika sonra telefon
çalmaya başladı. Arayanın
kimliğini kontrol ederken,
aramanın özel bir
numaradan geldiğini fark
etti.
Merhaba? Wasserman0
konuştu, dedi. Kate konuşuyor.
Hattın diğer ucunda ağladığını duyabiliyordu.Kadın sesi gibiydi.Merhaba? Bu kim?diye
sordu Kate.
Lütfen … Lütfen al … dedi
kadın sesi diğer tarafta.
Sonra birdenbire hat kesildi.
Ses çok tanıdık geliyordu.
Çok iyi tanıdığı biri olduğuna
ikna olmuştu. Ailesinden biri
gibiydi. Kim olduğuna
parmağını koyamadı.
Hemen annesini aradı.
Anne, beni ağlayarak mı
aradın? diye sordu.
Hayır, tabii ki hayır canım,
dedi annesi.
Sonra kız kardeşini aradı.
Mary, beni bir dakika önce
mi aradın?Hayır, ben değildim,diye
yanıtladı kız kardeşi.
Kate gecenin geri kalanını
onu kimin aradığını
anlamaya çalışarak geçirdi.
İsimsiz çağrı karşısında o
kadar şaşırmıştı ki, yemek
pişirmeyi tamamen
unutmuştu. Sesi tanıdığına
ikna olmuştu. Her bir aile
üyesini ve her bir arkadaşını
aradı, ama hepsi o gün erken
saatlerde onu aramayı
reddettiler.
O gece yatağa gittiğinde
hala düşünüyordu.
Belki de yanlış numaraydı
dedi kocası.
Hayır, sadece sorun bu,
diye yanıtladı Kate. Yanlış bir
numara olsaydı,
unutabilirdim. Ama doğru
numaraydı. Bundan eminim.
Ertesi sabah oğlunu
yatağında ölü buldu. Beyin
kanamasından ölmüştü.
Futbol antrenmanında aldığı
tekme beyninde iç
kanamaya neden oldu ve
gece boyunca komaya
girerek vefat etti.
Kadın ve kocası perişan
oldu. ikisi de sevgili
oğullarının kaybının üstesinden gelemedi.
Zaman geçtikçe ayrı
büyüdüler ve sonunda
boşandılar. Eşyalarını
topladılar, evlerini sattılar ve
kendi yollarına gittiler.
Beş yıl sonra Kate, oğlunu
düşünmeye başladığında
yeni evinde tek başına
oturmuş televizyon izliyordu.
Ölümünün yıldönümüydü. 5
yıldır gittiğine inanamıyordu.
Birdenbire bir şey ona çarptı.
Sandalyesinden fırladı,
koridora koştu ve telefonu
kaptı.
Eski evinin numarasını
çevirdi ve onun çaldığını ve
çaldığını dinledi.
Sonra biri cevap verdi ve
diğer tarafta tanıdık bir sesin
dediğini duydu
Merhaba? Wasserman
konutu. Kate konuşuyor.
Orada şaşkın bir şekilde
durdu, yanaklarından yaşlar
süzüldü. O kadar şok
olmuştu ki, zar zor
konuşabiliyordu.
Merhaba? Bu kim?
diğer ucundaki ses.
Kate derin bir nefes aldı.
Lütfen … Lütfen al …dedi.
Tam o sırada hat kesildi.
Lütfen onu hastaneye
götürün! çığlık attı.
Numarayı tekrar tekrar
denedi, ancak aldığı tek şey
hattın artık hizmette
olmadığını belirten
kaydedilmiş bir mesajdı.